In de moderne tijd heeft de militaire doedelzak wereldwijde bekendheid verworven vanwege zijn gebruik in Britse militaire en pipe bands. Het rietinstrument is al lang geïdentificeerd als synoniem voor Schotse muziek, met bewijs dat musici ze vanaf ongeveer de 13e eeuw in het land bespeelden.
Het is echter verkeerd om te veronderstellen dat hier de oorsprong van de militaire doedelzak ligt. Zijn geschiedenis gaat ver terug voorbij middeleeuws Schotland, met bewijs van vroege versies gevonden in oude oostelijke beschavingen.
In dit artikel zullen we het pad volgen van de militaire doedelzakken van het oude Egypte tot aan zijn bekendheid in Schotse militaire en pipe bands .
Doedelzakken in de oudheid
De twee belangrijkste voorgangers van de doedelzak waren de shawms en hornpipes. Bewijs voor deze rietpijpen dateert uit ongeveer 2500 voor Christus in de nabije oostelijke en Egyptische beschavingen.
De shawm was een houten blaasinstrument met een dubbel riet en een lange smalle kegel als een geluidsbuis. Het werd veel gespeeld in Azië en Europa.
De hornpipe was een enkel rietinstrument dat gewoonlijk werd gemaakt (zoals de naam doet vermoeden) van een dierenhoorn. De hornpipe werd geassocieerd met de Helleense wereld voordat hij het instrument werd van de straatmuzikanten in het vroege Romeinse Rijk.
Historici geloven dat musici tassen aan deze pijpen hebben toegevoegd om te helpen met blazen, al in de Romeinse tijd. Dit zijn dus de eerste voorbeelden van doedelzakken in de stijl die ze vandaag de dag lijken.
We kunnen zien dat doedelzakken een lange en gevestigde geschiedenis hebben die teruggaat tot de oudheid. Op dit moment waren pijpen niet gelieerd aan welk land of volk dan ook maar waren ze een veelzijdig en universeel instrument.
12e eeuwse heropleving
Historici hebben weinig aanwijzingen gevonden voor doedelzakken of soortgelijke instrumenten in de periode tussen de Romeinse tijd en de 12e eeuw. Schriftelijke bronnen uit deze tijd richten zich op militaire en religieuze zaken, terwijl de aard van houtblazers betekent dat materieel bewijsmateriaal schaars is.
Rond de 12e eeuw beleefde Europa een opleving van kunst, wetenschap en literatuur, die twee eeuwen later de weg vrij maakte voor de renaissanceperiode. De kruistochten tussen 1096 en 1291 speelden hierin een belangrijke rol. Unieke interactie met het Midden-Oosten en zijn cultuur zorgden voor een instroom van wetenschappelijke en muzikale innovatie in Europa.
Tijdens deze periode verspreidden doedelzakken die waren beïnvloed door het Midden-Oosten zich over het hele continent en werden ze een universeel uitgevoerd instrument. Oost-Europa ontwikkelde zijn eigen doedelzaktradities, aangezien het instrument populair werd in de volksmuziek.
Inderdaad, doedelzakuitvoeringen waren al generaties lang een belangrijk onderdeel van Bulgaarse feesten en bruiloften toen het instrument onderdeel werd van de nationale cultuur. Het is waarschijnlijk dat deze tradities het gevolg waren van dezelfde invloed uit het Midden-Oosten als in West-Europa.
Peter Henderson (1851-1903), een doedelzak maker in Glasgow.
Doedelzakken in Groot-Brittannië
Het bewijs van doedelzakken in Engeland begon in de 13e eeuw te verschijnen. Bronnen suggereren dat de populariteit van het instrument zich over Europa en door Noord-Frankrijk naar de Britse eilanden verspreidde.
Het is niet bekend welke vorm deze doedelzak heeft aangenomen. Sommigen suggereren dat het een onbetrouwbaar instrument was dat bekend stond als een koor . Anderen geloven intussen dat het een soortgelijk uiterlijk heeft als de gaita , die nog steeds overleeft in Noordwest-Spanje.
Het grootste deel van ons bewijs komt van stenen en houtsnijwerk in kerkgebouwen. In de Britse architectuur worden in de 14e eeuw veel voorbeelden van doedelzakken en doedelzakken getoond. Uit deze sculpturen kunnen we zien hoe het instrument zich van Engeland tot Schotland verspreidde.
Het houtsnijwerk in Melrose Abbey stamt uit de wederopbouw van zijn cisterciënzerklooster in 1385. Het is belangrijk op te merken dat het beeld van het instrument overeenkomt met de gestandaardiseerde Europese vorm. Dit vertelt ons dat de schotten hun eigen doedelzakken niet uitvonden, maar ze uit Europa adopteerden.
Het bewijs van doedelzakken begon rond deze tijd ook in Ierland te verschijnen. Het instrument kreeg hetzelfde uiterlijk als in Engeland en Schotland, wat duidt op de Europese invloed van het vasteland van het Verenigd Koninkrijk over de Ierse Zee.
Militaire doedelzakken
Vanaf het einde van de 18e eeuw reisde het Britse leger de wereld over met militaire doedelzakken. De highland piper zou optreden als een solist of als onderdeel van een pipe band.
Tot op de dag van vandaag spelen militaire doedelzakken een belangrijke rol in de cultuur van de Britse strijdkrachten. Inderdaad, het Britse leger heeft zijn eigen trainingscentrum voor doedelzakken en drums. The Army School of Bagpipe Music en Highland Drumming, opgericht in 1910, is gevestigd in Edinburgh, Schotland. Om een gediplomeerd piper in het leger te zijn, moet een muzikant een reeks cursussen op de school doorlopen.
Deze moderne militaire pipe bands zijn echter niet de primaire invloed voor die in Azië en het Midden-Oosten. Zoals we hebben gezien, heeft dit deel van de wereld een lange geschiedenis van doedelzakprestaties. Ze hebben daarom hun eigen stijl en invloeden, wat duidelijk blijkt uit hun uitvoeringen van Arabische muziek in plaats van traditionele Britse liederen.
BBICO - leverancier van militaire doedelzakken
De British Band Instrument Compan y (BBICO) kan je helpen met al je militaire doedelzak- en pijpbandbehoeften.
Met behulp van onze vakkennis en uitstekende relaties met toonaangevende merken, leveren en leveren wij alle militaire bandinstrumenten die u nodig heeft.